به نقل از «ایرنا»

اعتراض به طرح ژاپن برای آزادسازی فاضلاب فوکوشیما در اقیانوس آرام

تاریخ انتشار: ۱۱ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۴۳۵۶۷

به گزارش روز یکشنبه ایرنا از نیویورک تایمز، هر روز بیش از صد تن آب به نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما داییچی در ژاپن وارد می‌شود تا بتواند پس از فاجعه هولناک سونامی سال ۲۰۱۱، قلب این رآکتور را خنک نگاه دارد. همزمان آب بسیار پرتوزا به صدها مخزن سفید و آبی پمپ می‌شود.

در طول یک دهه گذشته، آبی که از دریا برای خنک کردن قلب رآکتور هسته‌ای استفاده شده در داخل همان مخازن آبی و سفید باقی مانده ولی ظرفیت این مخازن در حال حاضر به بیش از ۱.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۳ میلیون تن رسیده و فضا برای نگهداری آنها در حال اتمام است. بنابراین، مقامات ژاپنی بنا دارند در بهار سال آینده پس از تصفیه بیشتر ذرات رادیواکتیو، همانطور که در جاهای دیگر انجام شده است، رهاسازی آب در اقیانوس آرام را آغاز کنند.

دولت ژاپن با بیان اینکه هیچ جایگزین عملی برای این رهاسازی وجود ندارد، متعهد شده که رهاسازی را با توجه دقیق به استانداردهای ایمنی هسته‌ای انجام دهد. این طرح توسط ناظر هسته‌ای سازمان ملل متحد یعنی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مستقر در وین تایید شده است.

اما این موضوع به طور فزاینده‌ای باعث نگرانی همسایگان ژاپن شده است. کشورهایی که به ویژه در جنوب اقیانوس آرام هستند و دهه‌ها از نتیجه آزمایش هسته‌ای آمریکا در جزایر مارشال رنج برده‌اند، نسبت به وعده‌های ایمنی هسته‌ای بدبین هستند. ماه گذشته، گروهی به نمایندگی از بیش از دوازده کشور در اقیانوس آرام، از جمله استرالیا و جزایر مارشال، از توکیو خواستند تا رهاسازی این فاضلاب را به تعویق بیندازد.

بدی راکول یک فعال ضد هسته ای از جزایر مارشال، می‌گوید آزمایش هسته‌ای در اقیانوس آرام در پرده‌ای از دروغ پوشانده شده بود و اعتماد واقعا وجود ندارد.

بسیاری از این بی اعتمادی ریشه در غیر محتمل ترین رویدادها دارد. در سال ۱۹۵۴، برف بر روی جزیره مرجانی گرمسیری رونگلاپ بارید. ساکنان این جزیره در جزایر مارشال، هرگز چنین چیزی را ندیده بودند. بچه‌ها در آن بازی می‌کردند. بعضی‌ها آن را خوردند ولی دو روز بعد، سربازان آمریکایی وارد این جزیره شدند تا به آنها بگویند که «برف» در واقع ریزش بزرگترین آزمایش هسته‌ای آمریکا بود که در آن نزدیکی انجام شد و پس از تغییر غیرمنتظره جهت باد، رونگلاپ را تحت تابش خود قرار داد.

پس از این آزمایش، صدها نفر در معرض تابش شدید مواد رادیواکتیو قرار گرفتند که منجر به سوختگی پوست و عوارض جبران ناپذیر برای زنان باردار شد. ده‌ها سال بعد، مردم جزایر مارشال هنوز تاثیر آن را از طریق جابجایی‌های اجباری، زمین‌های از دست رفته و افزایش نرخ سرطان احساس می‌کنند. خانم راکول گفت: شما این اندوه عمیق را احساس می کنید. چرا ما آنقدر خوب نبودیم که با ما مثل یک انسان رفتار شود؟

مردم جزایر مارشال تنها کسانی نبودند که تحت تأثیر مواد رادیواکتیو حاصل از این آزمایش اتمی قرار گرفتند. در آن زمان، بیست و سه ماهیگیر ژاپنی در نزدیکی رونگلاپ دریانوردی می‌کردند. همه آنها تحت تاثیر شدید تشعشع قرار گرفتند و شش ماه بعد یکی از آنها جان خود را از دست داد.

این موضوع باعث اولین اعتراض سراسری ضد اتمی در ژاپن شد.

مری جویس، یکی از سازمان‌دهندگان ضد هسته‌ای در گروه فعال ضد هسته‌ای «پیس بوت»، می‌گوید: کل جنبش ضد هسته‌ای در ژاپن ناشی از اقدامات گسترده عمومی پس از آزمایش بیکینی آتول آمریکا است.

یکی از نمایندگان وزارت خارجه ژاپن در مورد نگرانی کشورهای اقیانوس آرام گفت که توکیو به عنوان تنها کشوری که در جنگ از بمباران اتمی آسیب دیده است و با توجه به ارتباطش با آزمایش ۱۹۵۴، با ترس این کشورها در مورد قرار گرفتن در معرض تشعشعات اتمی همدلی می کند.

برچسب‌ها فاجعه اتمی فوکوشیما ژاپن اقیانوس آرام

منبع: ایرنا

کلیدواژه: فاجعه اتمی فوکوشیما ژاپن اقیانوس آرام فاجعه اتمی فوکوشیما ژاپن اقیانوس آرام اقیانوس آرام جزایر مارشال ضد هسته ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۴۳۵۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف موجوداتی که 540 میلیون‌ سال قبل اقیانوس‌های زمین را نورانی می‌کردند (+عکس)

بسیاری از موجودات آب‌های جهان را نورانی می‌کنند. از میکرواوگانیسم‌هایی گرفته که خطوط ساحلی را در تاریکی شب به رنگ آبی برقدار در می‌آورند تا قلابچه‌ماهی‌های اعماق دریا که از فریب‌دهنده‌های درخشان‌شان برای اغوا کردن طعمه استفاده می‌کنند، طیف وسیعی از مخلوقات دریایی از طریق پدیده‌ای طبیعی با عنوان بیولومینانس یا زیست‌تابی از خودشان نور ساطع می‌کنند.

به گزارش راهنماتو، اکنون نتایج یک مطالعه تازه از اولین نمونه‌های زیست‌تاب‌ها در روی سیاره زمین پرده برداشته و تاریخ حضور آن‌ها به روی زمین را تا زمان آغاز نخستین روزهای حیات حیوانات به عقب کشیده است. بر اساس این مطالعه در حدود 540میلیون سال قبل، حیوانات نرم و شاخه‌داری با عنوان اوکتوکورال‌ها شروع به نورانی کردن اقیانوس‌ها کردند.

نتایج این مطالعه که در نشریه Proceedings of the Royal Society  منتشر شده است، از رابطه اوکتوکورال‌های اقیانوس‌های مدرن ما استفاده کرده تا به سمت عقب حرکت کند و مشخص کند این زیست‌تاب‌های ورقه-مانند چه زمانی پا به قلمرو حیوانات گذاشتند.

در دریاهای امروزی، اوکتوکورال‌ها انواعی از فرم‌ها مانند قلم‌های دریایی، پنکه‌های دریایی و مرجان‌های نرم را دارند. دانیل دلئو، زیست‌شناسی که این مقاله را برای موزه تاریخ طبیعی آمریکا نوشته است، می‌گوید:

 «اوکتوکورال‌ها مرجان‌های نرم‌تنی به شکل درخت هستند. نام‌شان را از قرینگی بدن‌شان که هشت قسمت دارد، گرفته‌اند. اوکتوکورال‌ها اغلب باغ‌های مرجانی و جنگل‌های حیوانی در اقیانوس، به خصوص در اعماق آب، درست می‌کنند که می‌تواند خانه و پرورشگاهی برای طیفی از حیوانات باشد.»

در این مطالعه محققان به این دلیل روی اوکتوکورال‌ها تمرکز کردند که اغلب آن‌ها زیست‌تاب هستند. درست مثل همه ارگانیسم‌های زیست‌تاب، در اوکتوکورال‌ها هم آنیزمی با عنوان لیوسفراس با ترکیب لوسیفرین واکنش نشان می‌دهد و نور تولید می‌کند.

جانورشناسان تاکنون توانسته‌اند تخمین بزنند که توانایی نورتابی حدودا 100بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. اما اینکه این موجودات زنده دقیقه از چه زمانی به قابلیت نورتابی مجهز شدند، مشخص نبود.

تا قبل از مطالعه اخیر، قدیمی‌ترین نمونه شناخته‌شده زیست‌تابی به سخت‌پوستان 267میلیون ساله نسبت داده شده بود. دلئو و همکاران نویسنده‌اش انتظار داشتند که این توانایی بسیار قدیمی‌تر باشد. اوکتوکورال‌ها با گونه‌های نورانی متعددشان، به نظر می‌رسید که گروه خوبی برای گردآوری شواهد باشند.

دلئو می‌گوید:

«اوکتوکورال‌ها به دلیل بدن‌های نرم‌شان مثل مرجان‌های استخوانی و سنگی فسیل نمی‌شوند.»

بعضی وقت‌ها تنها ماده‌ای که در اختیار کارشناسان است، بخش‌های کوچک و سخت سازه‌های مرجانی به نام اسکلریت است. واکنش زیست‌شیمیایی حیاتی را هم نمی‌توان مستقیما در فسیل‌ها مشاهده کرد، بنابراین کارشناسان می‌بایست به خطوط دیگری از شواهد برای رسیدن به خواستگاه زیست‌تاب‌ها تکیه می‌کردند.

دلئو و همکارانش برای پاسخ به این پرسش به درخت خانوادگی اوکتوکورال‌ها پرداختند. آن‌ها برای آنکه فرگشت زیست‌تابی در اوکتوکورال‌ها را دنبال کنند، به شباهت‌های ژنتیکی در میان اوکتوکورال‌ها و خویشاوندان‌شان پرداختند. حدودا 3500 یا تعداد بیش‌تری از اوکتوکورال‌ها به گروهی بزرگ‌تر به نام آنتوزوآ تعلق دارند که مرجان‌ها و شقایق‌های دریایی را در بر می‌گیرد.

جانورشناسان به دنبال گونه‌هایی بودند که توانایی زیست‌تابی داشتند تا بتوانند تعیین کنند که این توانایی چند بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. علاوه بر آن محققان عمقی که اوکتوکورال‌ها در آن زندگی می‌کنند را بررسی کردند تا ببیند آیا نورتابی در عمق و سطح دچار فرگشت شده یا خیر.

با همه این ارزیابی‌ها آن‌ها تخمین زدند که اجداد اوکتوکورال‌ها چه شکلی بودند و از کی در دریاها پدیدار شدند.

محققان پیشنهاد می‌دهند که توانایی زیست‌تابی در اوکتوکورال‌هایی با مکانیزم‌های زیستی مشترک آن‌چنان شایع است که آخرین جد مشترک این گروه احتمالا زیست‌تاب بوده است.

این جد در آغاز دوره کامبرین در حدود 542 میلیون سال قبل، زمانی که جهان در بسیاری از ابعاد در حال شکوفایی بوده و اشکال تازه حیوانات به سرعت در حال تنوع‌یافتن بودند، زندگی می‌کرده است. آن‌ها همچنین تخمین زده‌اند که نخستین زیست‌تاب‌ها احتمالا در آب‌های کم‌عمق به وجود آمده‌اند و بعدها به آب‌های عمیق راه یافته‌اند.

کانال عصر ایران در تلگرام